به نقل از «فرارو»

نقطه اشتراک میان داروهای ضد چاقی و داروهای ضد افسردگی

تاریخ انتشار: ۲۵ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۹۰۷۸۴

فرارو- ما دوست داریم این گونه تصور کنیم که قادر به درک داروهای مصرفی مان هستیم به خصوص پس از آن که آزمایش های دقیق میزان اثربخشی و ایمنی داروها را اثبات کرد. با این وجود، گاهی اوقات ما صرفا می دانیم که داروها کار می کنند اما در مورد چرایی آن چیزی نمی دانیم.

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، معمایی درباره داروهای مرتبط با سلامت روان و داروهای ضد چاقی وجود دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دو موضوع بهداشتی که به شدت انگ اجتماعی درباره آن وجود دارد و علل و درمان هایی درباره آن وجود دارد که علم به طور کامل قادر به درک آن نبوده است.

برای مثال، در مورد داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب ما می دانیم که مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین باعث می شوند سروتونین بیش تری در اطراف نورون ها در مغز فرد مصرف کننده شناور شود اما تا این لحظه به طور کامل نمی دانیم که این تفاوت چرا و یا چگونه ایجاد می شود. هم چنین، ما نمی توانیم توضیح دهیم که چرا برخی از افراد از مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین سود می برند و برخی دیگر سود نمی برند. به همین خاطر، بسیاری از افراد هنوز باور دارد کسانی که از مهار کننده های انتخابی بازچذب سروتونین استفاده می کنند واقعا به آن نیازی ندارند.

دکتر "آرون ای کارولین" مدیر ارشد بهداشت در دانشگاه ایندیانا درباره تجربه شخصی خود از مصرف مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین می گوید:"من معتقد بودم اگر به اندازه کافی قوی باشم نیازی به مصرف دارو ندارم. با این وجود، در سال 2021 میلادی زمانی که استرس زیادی داشتم و در زمان تعطیلات دچار حمله عصبی شدم و در قسمتی از کوه به سمت پایین پرتاب شدم و من را با هواپیما  به یمارستان انتقال دادند مشخص شد که وضعیت خوبی ندارم. پزشک معالج ام برایم سرترالین را توصیه کرد که یک مهارکننده‌ های انتخابی باز جذب سروتونین قدیمی اما پرکاربرد محسوب می شود. علیرغم آن که درباره تاثیر آن تردید داشتم سرترالین را مصرف کردم. من اشتباه می کردم و تردیدم بیهوده بود. مصرف سرترالین تاثیر قابل توجهی بر روحیه ام داشت و تقریبا تمام اطرافیان ام این تفاوت را متوجه شدند. من پس از مصرف سرترالین خوش بین شدم و رفتاری دوستانه تر با اطرافیان ام داشتم. با این وجود، من هنوز به عنوان یک پزشک نمی توانم توضیح دهم که چرا سرترالین بر روی من یا هر فرد دیگری کارآمد بوده است".

سناریوی مشابهی در مورد داروهای تازه ضد چاقی وجود دارد. ممکن است هر رژیم غذایی ای را امتحان کرده باشید اما واقعا هیچ کمکی برای کاهش وزن به شما نکرده باشد. ممکن است وزن تان کاهش یافته باشد اما سریعا دوباره افزایش یافته است. علیرغم تمام پیشرفت های صورت گرفته از نظر علمی ما هنوز نمی دانیم چرا برخی افراد حتی زمانی که ناامیدانه تلاش می کنند نمی توانند وزن کم کنند. به همین دلیل ما اغلب تصور می کنیم که این موضوع باید به فقدان اراده مرتبط باشد.

مصرف داروهای تازه ضد چاقی که پیش تر در مورد بیماران دیایت تجویز می شد در برخی از افراد باعث شده ظرف مدت در پنج هفته تا 6 کیلو وزن کم کنند. نکته جالب آن است که دلیل کاهش وزن آن نیست که افراد کم تر غذا می خورند زیرا واقعیت آن است که حین مصرف دارو کالری دریافتی شان کاهش نیافته است. در نتیجه، بسیاری از دانشمدان هنوز نمی دانند چرا این دسته از داروها تا این اندازه کارکرد خوبی دارند. اختلالات سلامت روان و چاقی در دسته ای از تشخیص ها قرار می گیرند که در بحبوحه عدم شناخت کامل علل آن در معرض اخلاقی سازی و انگ جامعه قرار می گیرند. ما فرض می کنیم که افراد مبتلا به افسردگی به اندازه کافی تلاش نمی کنند و افراد چاق فاقد اراده هستند. سپس این انگ ها با درک محدودی از نحوه عملکرد درمان آن شده و منجر به قضاوت بیش تر در مورد افرادی می شود که به دنبال درمان هستند.

این امر به طور خاص در صورتی صدق می کند که نقطه پایان روشنی برای درمان وجود داشته باشد. برخی مخالف استفاده از داروهای ضد چاقی جدید برای کاهش وزن هستند و استدلال می کنند اگر مصرف این داروها متوقف شود افراد اغلب دوباره با افزایش وزن مواجه خواهند شد.

این در حالیست که برای مثال، افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نیاز به تزریق انسولین دارند و یا افراد مبتلا به تیروئید دارو مصرف می کنند اما در مورد آنان گفته نمی شود که باید دارو را قطع کنند. نمونه های فراوان دیگری نیز از شرایطی وجود دارد که مبتلایان به یک بیماری باید چندین دهه تحت درمان قرار گیرند. سازوکار چنین بیماری ها واختلالاتی معمولا بهتر درک می شوند و به عنوان یک نقص شخصی قلمداد نمی شوند. با این وجود، زمانی که تردید و انگ اجتماعی نسبت به مقوله ای وجود دارد نیاز به راهکار برای آن زیر سوال برده می شود.

ما می دانیم که داروهای ضد چاقی بر عادات بد غذایی و بسیاری از مسائل دیگر غلبه نمی کنند. ما هم چنین از اثرات بلند مدت این نوع از داروها اطلاعی نداریم. آن چه ما باید بر روی آن تمرکز کنیم ظرفیت بالقوه این داروها برای بهبود قابل توجه زندگی هستند. درمان های پزشکی نباید صرفا بدین خاطر که سازوکارهای آن را کاملا درک نکرده ایم کنار گذاشته شوند. افرادی که از ان درمان ها استفاده می کنند متقلب نیستند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت موبایل داروهای ضد چاقی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۹۰۷۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۵ ماده غذایی که می توانند اثری مشابه داروهای لاغری داشته باشند

امروزه با افزایش تقاضا برای داروهای سرکوب‌کننده اشتها، مردم به دنبال مواد طبیعی هستند که اثرات مشابهی داشته باشند. اخیراً چالشی در شبکه های اجتماعی وایرال شده که در آن کاربران برای کاهش وزن خود ترکیبی از جو، آب و آب لیمو را می نوشند.

در حالی که این ترکیب مضر نیست، کارشناسان در مورد این ادعا که مصرف این نوشیدنی می تواند اثرات چربی‌سوزی را تقلید کند، تردید دارند.

اما نیازی به متوسل شدن به معجون های مشکوک نیست، چراکه برخی از غذاها می توانند مانند داروهای دیابت و چاقی باعث ترشح هورمون «سیری» شوند.

داروی اوزمپیک که ماده فعال آن سماگلوتید است، برای درمان دیابت نوع ۲ تجویز شده و مزیت دیگری دارد که باعث کاهش وزن مصرف‌کنندگان می شود.

Novo Nordisk، شرکت سازنده اوزمپیک، دارویی با دوز بالاتری از سماگلوتید را با نام تجاری Wegovy برای درمان چاقی به بازار عرضه کرده است.

دسته ای از داروها که آگونیست گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ (GLP-1 RA) نامیده می شوند، با تقلید از هورمون GLP-1 که به طور طبیعی توسط روده شما هنگام خوردن غذا ترشح می شود، عمل می کنند که به مغز سیگنال می دهد که سیر شده اید و از پرخوری جلوگیری می کند.

به گزارش روزیاتو، مواد غذایی نمی‌توانند دقیقاً همان تأثیرات و نتایجی که با مصرف داروهای مرتبط با کنترل دیابت یا کاهش وزن به دست می‌آیند را به وجود بیاورند.

اما طبق تحقیقات، مصرف برخی از مواد غذایی می‌تواند میزان ترشح هورمون‌های GLP-1 را افزایش داده و شما را برای مدت طولانی‌تری سیر نگه دارد.

۱. جو دوسر

در حالی که داروی اوزمپیک مطمئناً نمی تواند منجر به کاهش وزن چشمگیری شود، «جو» که عنصر اصلی آن است، مطمئناً می تواند به شما کمک کند که احساس سیری کنید.

جو دوسر حاوی کربوهیدرات‌هایی است که به آهستگی آزاد می‌شوند. بنابراین می‌تواند به کنترل اشتها کمک کند.

جو دوسر سرشار از فیبر بوده و در روده متورم می شود و به ما کمک می کند که بعد از غذا برای مدت طولانی تری احساس سیری کنیم.

تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۶ روی غلات پرفیبر مانند جو و گندم کامل نیز نشان داده که مصرف این غلات ممکن است GLP-1 را افزایش دهد.

فیبر موجود در جو هضم را کند کرده و منجر به آزاد شدن تدریجی گلوکز در جریان خون و ترشح GLP-1 می شود.

۲. آووکادو

آووکادو حاوی چربی‌های مفیدی است که می‌تواند به بهبود سلامت قلبی و عروقی کمک کند و در چارچوب یک رژیم غذایی مناسب، برای صبحانه یا میان‌وعده مورد استفاده قرار گیرد.

این گیاه سبز خامه‌ای، سرشار از چربی‌های تک غیراشباع و فیبر است و در پژوهشی در سال ۲۰۱۶ مشخص شد که آووکادو می‌تواند سطح GLP-1 را افزایش دهد.

همچنین یک مطالعه که در سال ۲۰۱۹ توسط مرکز تحقیقات تغذیه در موسسه فناوری ایلینوی انجام شد، نشان داد که افزودن آووکادو به وعده غذایی باعث افزایش سطح GLP-1 و همچنین هورمون تنظیم‌کننده اشتها به نام پپتید YY می شود و در عین حال سطح انسولین را کاهش می دهد.

۳. تخم مرغ

بر اساس یک پژوهش در سال ۲۰۱۶، تخم مرغ منبع غنی از پروتئین و چربی های تک غیراشباع است که می تواند میزان ترشح GLP-1 را افزایش دهد.

تحقیقات دیگری در سال ۲۰۲۰ نشان داد که سفیده تخم مرغ به ویژه برای آزادسازی GLP-1 مفید است.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ نشان داد که خوردن سه عدد تخم ‌مرغ برای صبحانه به کاهش سطح قند خون بعد از غذا، کاهش احساس گرسنگی و کاهش میزان مصرف غذا در ۲۴ ساعت آینده کمک می‌کند.

۴. آجیل

نتایج تحقیقات نشان داده اند که مصرف بادام، پسته و بادام زمینی می تواند سطح GLP-1 را به دلیل وجود پروتئین، فیبر و چربی سالم افزایش دهد.

بنابراین اگر به دنبال یک میان‌وعده سالم هستید که شما را برای بقیه روز سیر نگه دارد، مصرف یک مشت آجیل گزینه خوبی به نظر می رسد.

۵. سبزیجات

یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ نشان داد که مصرف سبزیجات پیش از غذا باعث تنظیم سطح قند خون و افزایش سطح GLP-1، به خصوص ۶۰ دقیقه پس از خوردن غذا می شود.

سبزیجاتی مانند کلم غنچه‌ای، کلم بروکلی و هویج سرشار از فیبر و ویتامین هستند که می تواند به تنظیم سطح قند خون کمک کرده و به طور بالقوه بر سطح GLP-1 تأثیر بگذارند.

درشت مغذی‌ها باعث ترشح GLP-1 می‌شوند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد با انتخاب غذاهای سرشار از این مواد مغذی، می‌توان سطح GLP-1 را افزایش داد.

این بدان معناست که یک رژیم غذایی سالم، سرشار از مواد مغذی محرک GLP-1 می تواند سطح GLP-1 را افزایش دهد.

رژیم‌های غذایی با مقدار بالای چربی مفید، فیبر و پروتئین می‌توانند به شما کمک کنند که برای مدت زمان بیشتری احساس سیری کنید. این مواد مغذی معمولاً باعث تأخیر در هضم غذا و کنترل سطح اشتها می‌شوند.

همچنین غذاهای سرشار از فیبرهای قابل تخمیر، مانند سبزیجات و غلات کامل، باکتری‌های روده را تغذیه می‌کنند و سپس باعث تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر می شوند که می‌توانند ترشح GLP-1 را تحریک کنند.

به همین دلیل است که داشتن رژیم‌های غذایی با چربی مفید، فیبر و پروتئین بالا می‌توانند به شما کمک کند که برای مدت طولانی‌تری احساس سیری کنید.

کانال عصر ایران در تلگرام